..หอมอันใดจะชื่นใจเท่าแก้มนาง
เมื่อได้ดอม หอมมิจาง
หอมไม่สร่างแก้มนางเมื่อหอม
ชุมชื่นใจ แม้ใครก็ต้องยินยอม
ว่ากลิ่นปรางช่างหอม
ยิ่งกว่าสิ่งใดเอย
..กลิ่นใดไหนกัน
ร้อยพันไม่หอมยวนยี
หอมเท่าแก้มนารี
ไม่มีละเพื่อนเอ๋ย
หอมนักหอมไม่รู้จักเบื่อเลย
แม้ใครได้ดมแล้วต้องชมเชย
หอมเอยหอมยิ่งสิ่งใด
..หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพัน
หอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจ
ซึ้งฤทัยไม่สร่างเซา
..หากได้ดมดอม
ขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้า
จะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ
..หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพัน
หอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจ
ซึ้งฤทัยไม่สร่างเซา
..หากได้ดมดอม
ขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้า
จะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ
เมื่อได้ดอม หอมมิจาง
หอมไม่สร่างแก้มนางเมื่อหอม
ชุมชื่นใจ แม้ใครก็ต้องยินยอม
ว่ากลิ่นปรางช่างหอม
ยิ่งกว่าสิ่งใดเอย
..กลิ่นใดไหนกัน
ร้อยพันไม่หอมยวนยี
หอมเท่าแก้มนารี
ไม่มีละเพื่อนเอ๋ย
หอมนักหอมไม่รู้จักเบื่อเลย
แม้ใครได้ดมแล้วต้องชมเชย
หอมเอยหอมยิ่งสิ่งใด
..หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพัน
หอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจ
ซึ้งฤทัยไม่สร่างเซา
..หากได้ดมดอม
ขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้า
จะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ
..หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพัน
หอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจ
ซึ้งฤทัยไม่สร่างเซา
..หากได้ดมดอม
ขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้า
จะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ
จบเนื้อเพลงกลิ่นแก้มหอมชื่นใจ [ต้นฉบับ] - สุรพล สมบัติเจริญ